می دانیم که هر کالایی سه مرحله تولید، کیفیت‌سنجی و عرضه را پشت سر می‌گذارد. در سینمای ایران نیز شورای پروانه ساخت و نمایش در بخش تولید فعالیت دارند و جشنواره فیلم فجر در بخش کیفیت‌سنجی و شورای صنفی نمایش، مدیریت و توزیع فیلم به مثابه یک کالا تجاری را به‌عهده دارد. آثار سینمایی بعد از ساخت در شورای پروانه نمایش از لحاظ استاندارد مجوز می‌گیرند و بعد در جشنواره فیلم فجر کیفیت‌سنجی می‌شوند. سال گذشته 44 فیلم در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد که دارای استاندارد لازم بودند. علاوه بر جشنواره فجر، فیلم‌ها در جشن خانه سینما نیز بررسی شد که اختلاف این دو جشن فاحش نبود و شاید اختلاف‌ها به یک یا دو فیلم محدود می‌شد. موفقیت هر بازاری رابطه مستقیمی با نحوه توزیع و فروش آن کالا براساس قانون عرضه و تقاضا دارد. موفقیت سینمای ما نیز در بحث فروش ارتباط مستقیمی با عملکرد شورای صنفی نمایش دارد. عملکرد شورای صنفی نمایش از شورای پروانه ساخت و شورای پروانه نمایش مهمتر است اما متاسفانه شورای صنفی نمایش درست عمل نمی‌کند و و فیلم‌ها بدون تخصص اکران می‌شوند. متاسفانه آیین‌نامه این شورا نیز توسط خود اعضا و البته ریاست شورا نوشته می‌شود به همین دلیل این آیین‌نامه نیز تخصصی نبوده و علمی و کارشناسی نیست. در همین زمینه تهیه‌کننده فیلم قاتل اهلی در پاسخ به این سؤال که گروهی معتقدند سیاستی در جریان است تا برخی از فیلمسازان قدیمی کنار گذاشته شوند، می گوید: اتفاقی که شاهد آن هستیم این است که انگار سیستم نمایش فیلم‌ها و به دنبال آن مدیریت در سینما به شکلی طراحی می‌شود که فقط می‌خواهد از هنرمندان پیشکسوت سینما به عنوان زینت‌المجالس استفاده کند و دوست ندارند این افراد فیلم بسازند. رفتاری که در سال‌های گذشته با کارگردان‌هایی همچون خسرو سینایی، ناصر تقوایی و بهرام بیضایی شد، گواه این مساله است. اجراکنندگان این سیاست برای آنکه بگویند دوره این هنرمندان تمام شده است به شکلی برنامه‌ریزی می‌کنند که فیلم‌های آنها در زمانی اکران شود که مخاطب نتواند آن آثار را ببیند و بعد براساس این اکران نامناسب نتیجه‌گیری کنند که مردم شما را دیگر دوست ندارند و به نوعی فیلم‌های این گروه از فیلمسازان سانسور غیرمستقیم می‌شود.