کارگردان : سعید اسدی
تهیه کننده : سعید اسدی
نویسنده : سعید اسدی
بازیگران : نیکی کریمی – شیلا خداداد – مهدی ماهانی – بهاره افشاری – حمید گودرزی – حدیثه مدنی – جمشید هاشم پور
مدیر فیلمبرداری : حسن کریمی
تدوین : محمدرضا موئینی – منصوره شهبازی – پدرام خوشبخت
طراح چهره پردازی : مهین نویدی
طراح صحنه و لباس : آیدین ظریف
صدابردار : حسن زاهدی
صداگذاری و ترکیب صدا : حسین ابوالصدق
موسیقی : کارن همایونفر
عکس : امیر عابدی
خلاصه داستان : این فیلم داستان پر التهاب و هیجان مرد جوانی با نام فرشید است.در شروع فیلم او را در حال اصلاح و تغییر چهره خود پس از قتل همسر و فرزند همسرش می بینیم.فرشید یک روانی با ظاهری عادی است.او باورها و قواعد خاصی برای خانواده دارد.در اواسط فیلم متوجه خواهیم شد که او عاشق خانواده و فرزند است اما هر هنگام که با ناملایمتی از سوی خانواده مواجه شود ، تصمیم به حذف آنها گرفته و به سراغ خانواده دیگری می رود.با معرفی او پس از قتل خانواده اولش او را با چهره ای متفاوت در شهری دیگر در حال زندگی با شیرین و دختر او ( نازک ) می بینیم.شیرین ( شیلا خداداد ) عاشق فرشید ( مهدی ماهانی ) است اما دختر او نازک ( حدیث سادات مدنی ) هنوز نتوانسته فرشید را به جای پدر بپذیرد.نازک به خاطر فقدان پدر نیاز به مشاوره هفتگی با یک روانکاو دارد ، روابط او و روانکاو ( نیکی کریمی ) کمی فراتر از این حد می رود و نازک درد و دل های بسیاری با او می کند ، آرزو خواهر کوچک همسر اول فرشید ، یکسال پس از خبر قتل خواهر توانسته به ایران برگردد و در پی انتقام از قاتل خواهر خود است.آرزو ( بهاره افشاری ) ، به کمک خبرنگاری ( حمید گودرزی ) که اخبار حادثه را منتشر کرده بود شروع به پیگیری پرونده می کند.پلیس نیز همچنان پیگیر پرونده است اما به خاطر موانع قانونی از سرعت کمی برخوردار است.افسر پرونده ( جمشید هاشم پور ) توصیه ها و هشدارهایی به آرزو می کند.قصه فیلم روایتی موازی از نحوه پیگیری آرزو و زندگی دوم فرشید با شیرین و نازک است.سعی و تلاش فرشید برای برقراری ارتباط پدر و فرزندی با نازک و عدم توفیق او در این رابطه خطری جدی را متوجه او و شیرین می کند.خطری که نازک آن را حس می کند ولی شیرین ( به خاطر عشق کورکورانه به فرشید ) از آن غافل است.این فیلم سبکی کاملا کلاسیک از ژانر و دلهره را بدون نیاز به صحنه های خونریزی به نمایش می گذارد.تعلیق داستان این فیلم به گونه ای است که تماشاگر سالن سینما هرگز متوجه گذر زمان نخواهد شد و شاید آنها دقایقی پس از پایان فیلم نیز هنوز بر صندلی خود نشسته باشند